Pseudomuscari is familie van de Asparagaceae
Bloemkleur: bleek- of helderblauw - Bloeiperiode: maart – mei
Plantdiepte: 8 cm - Plantafstand: 5 - 8 cm - Planthoogte: 10 - 30 cm
Toepassingen: border, rotstuinen, onder bomen en heesters, potterie
NAAM EN HERKOMST PSEUDOMUSCARI
Pseudomuscari behoorde in het verleden tot het geslacht Muscari en wordt nog vaak als Muscari verhandeld. Het verschil met Muscari is dat de afzonderlijke klokvormige bloemen niet ingesnoerd zijn aan de mond, maar in plaats daarvan open zijn. Er zijn 7 soorten bekend die oorspronkelijk groeien in het gebied van de oostelijke Middellandse Zee tot het Midden-Oosten. Pseudomuscari werd door A.S. Losina-Losinskaja in 1935 tot een subgroep van Muscari gerekend, in 1965 werd ze door D.C. Stuart als subgenus van Muscari gerekend en kreeg uiteindelijk in 1970 van Fabio Garbari en Werner Greuter de status van zelfstandig genus.
PSEUDOMUSCARI KLEUREN EN VORMEN
Ze bloeit in blauwtinten, bleek- of helderblauw, klein, klokvormig en niet ingesnoerd aan de mond. De trossen zijn dicht opeengepakte bloemen. Naarmate de bloemen vanaf de onderkant van de tros ouder worden, nemen ze diepere tinten aan en verliezen ze de meer opvallende tekening
PSEUDOMUSCARI KOPEN
Koop in het najaar stevige, gezonde, grote bloembollen die gelijkmatig van vorm zijn. Koop nooit bloembollen die zacht of doorweekt zijn, blauwe of groene schimmel hebben, er bedorven uitzien of uitgedroogd zijn of al uitlopers hebben. Deze zijn waarschijnlijk ondeskundig of te lang bewaard. Koop ook geen beschadigde bloembollen want deze zijn gevoelig voor schimmels. Grote bloembollen geven stevige lange stengels en grotere en/of meer bloemen. Meer kooptips.
PSEUDOMUSCARI PLANTEN
Plant haar in het najaar in goed gedraineerde grond en op een zonnige standplaats in het voorjaar, die in de zomer in de schaduw wordt gezet. Geef na het planten een beetje water. Ze kan ook in een pot geplant worden. De pot moet goed waterdoorlatend zijn, dus met gaatjes in de onderkant zodat overtollig water kan weglopen. Meer planttips.
PSEUDOMUSCARI VERZORGING
Ze heeft niet veel verzorging nodig. De bol bevat genoeg voeding voor de plant om te overleven. Geef alleen bij aanhoudende droogte water. Meer verzorgingstips.
VERMEERDERING PSEUDOMUSCARI
Nadat ze in het voorjaar is uitgebloeid, kunnen de bolletjes gewoon in de tuin of pot blijven staan. Ze vormt broedbollen, maar niet veel. Als de plantjes te dicht groeien, (om de 4-5 jaar) de bolletjes opnemen als het blad geel wordt (juni-juli), verdelen en onmiddellijk herplanten – met blad – op ruime afstand (10 cm). Ze vermeerdert ook via zaad. Plant de zaadjes in een pot compost en dek af met een dunne laag grit. Geef water en dek af met glas of plastic voor het behoud van vocht. Zet de pot niet in de volle zon. Binnen enkele maanden verschijnen de eerste scheuten. Meer verwilderingstips.
PSEUDOMUSCARI OP DE CATWALK IN HET TUINPALET
Ze combineert mooi met andere voorjaarsbloeiende bloembollen zoals tulp en narcis, maar ook met buxus en azalea.
CULTIVARS PSEUDOMUSCARI
Soorten met een * zijn te koop in Nederland.
Pseudomuscari azureum*: (betekent hemelsblauw) heeft brede lijnvormige bladeren en dichte trossen helderblauwe klokvormige, sterk geurende, bloemetjes. Ze bloeit in maart/april en de onderste bloemetjes bloeien al als de stengel nog maar 5 cm hoog is. Uiteindelijk wordt ze 20 cm hoog. Ze komt voor in Nederland maar is zeer zeldzaam, kijk in de verspreidingsatlas waar. Oorspronkelijk komt ze uit de bergen van Turkije en ze is in 1856 beschreven. De cultivar ‘Album’ is wit, gewonnen door J. Bijl van Duyvenbode in 1939.
Pseudomuscari chalusicum: afkomstig uit Noord-Iran, waar ze groeit op rotsachtige richels en in lichte bossen. Ze bloeit in licht blauw en neemt niet snel toe.
Pseudomuscari forniculatum: is een soort uit de alpenweiden in Turkije. In cultuur wordt ze traag volwassen en ze mag in de zomer niet te sterk uitdrogen.
Pseudomuscari inconstrictum: is een oostelijke mediterrane soort die groeit in Cyprus oostwaarts tot Iran en Irak. Ze groeit in verschillende omstandigheden, ook in woestijnachtige gebieden.
Pseudomuscari pallens*: is een kleine plant uit de Kaukasus en Turkije met lichtblauwe tot bijna witte bloemen. Ze is opgenomen in veel verschillende geslachten en heeft dus veel synoniemen. Ze vermeerdert snel door zijbollen (kralen).
Meer soorten: P. celeste en P. coeruleum
Onderscheid Muscari, Leopoldia en Pseudomuscari:
Vruchtbare bloemen groen tot geel, steriele bloemen violet of blauw = Leopoldia
Vruchtbare en steriele bloemen samen kleurend, violet of blauw = Muscari
Vruchtbare bloemen donkerpaars, ingesnoerd bij de keel, met witte lobben = Muscari
Vruchtbare bloemen violet, blauw of witachtig, aan de keel niet ingesnoerd, met eenkleurige lobben = Pseudomuscari
Pseudomuscari
Dichte tros, steel gebogen; vruchtbare klokvormige bloemen zonder vergroeiing, violet, blauw, witachtig, geen vernauwde mond, lobben samenvallend met de buis, steriele bloemen kleiner en minder talrijk dan de vruchtbare.
Muscari
Meestal vrij dichte tros bloemen; bij de voorbloei meestal afgebogen of teruggebogen, soms horizontaal of opgaand; fertiele bloemen blauw, paars of zwartachtig (zelden wit), samenvallend of met witachtige lobben (tanden), ingesnoerd bij de keel of niet ingesnoerd, soms klokvormig of schijnbaar conisch, steriele bloemen kleiner dan fertiele bloemen, minder dan 10 of geen. Lees meer over Muscari.
Leopoldia
Trossen los of dicht, steeltjes langer en korter dan de bloem. Vruchtbare bloemen langwerpig-urn vormig of buisvormig, sterk ingesnoerd bij de keel, meestal bruinachtig, vuilgeel of groenachtig, zonder bijkroon maar vaak asymmetrisch door goed ontwikkelde schouders onder korte lobben (tanden), die crèmekleurig, gelig of zwartachtig zijn. Steriele bloemen zijn talrijk en vormen een blauw, violet of roze ‘pluk’ (soms sterk gereduceerd). Lees meer over Leopoldia.