Puschkinia is familie van de Asparagaceae
Populaire naam: Saffierhyacint of Buishyacint
Bloemkleur: blauwachtig wit - Bloeiperiode: februari – april
Plantdiepte: 5 cm - Plantafstand: 10 cm - Planthoogte: 15 cm
Toepassingen: onder bomen en heesters, rotstuinen, potterie, in grasveld en in borders.
NAAM EN HERKOMST PUSCHKINIA
Het geslacht Puschkinia is genoemd naar de Russische graaf Apollos Apollosvich Mussin-Pushkin, een in 1805 overleden plantkundige die veel planten in de Kaukasus verzamelde. Oorspronkelijk komt de Puschkinia uit Turkije, Libanon, Iran en de Kaukasus. Het geslacht Puschkinia omvat slechts 3 soorten en is nauw verwant aan de geslachten Scilla en Chionodoxa. Ze bloeit zelfs eerder dan de Scilla en Chionodoxa waardoor ze tot de eerste bloeiers in het voorjaar hoort.
KLEUREN EN VORMEN PUSCHKINIA
Puschkinia’s vormen telkens twee tot drie grasachtige blaadjes, waar de stervormige licht geurende bloemen in een dichte tros tussendoor groeien. Er zijn 2 soorten die lichtblauwe bloemen met een donkerblauw streepje hebben, maar er is ook een witte en een groenachtige variant. De bladeren en knopjes hebben blauwgroene nerfjes. De bloemen zijn aantrekkelijk voor de honingbij.
PUSCHKINIA KOPEN
Koop stevige, gezonde, grote bloembollen die gelijkmatig van vorm zijn. Koop nooit bloembollen die zacht of doorweekt zijn, blauwe of groene schimmel hebben, er bedorven uitzien of uitgedroogd zijn of al uitlopers hebben. Deze zijn waarschijnlijk ondeskundig of te lang bewaard. Koop ook geen beschadigde bloembollen want deze zijn gevoelig voor schimmels. Grote bloembollen geven stevige lange stengels en grotere en/of meer bloemen. Meer kooptips.
PUSCHKINIA PLANTEN
Plant Puschkinia’s in september direct na de aankoop, anders drogen ze uit, bij voorkeur in humusrijke grond met zand vermengd, dus waterdoorlatend. De bollen kunnen eerder in bloei getrokken worden. Plant ze daarvoor in een schaal die 14 weken onder een glasplaat geplaatst wordt. Meer planttips.
VERZORGING PUSCHKINIA
De planten hebben geen bijzondere wensen, zolang de grond maar goed doorlatend is en niet te droog. Let wel op met slakken, de tere bladeren van de Puschkinia vallen vaak ten prooi aan de eerste slakken. Meer verzorgingstips.
VERWILDERING PUSCHKINIA
De Puschkinia is geschikt voor verwildering. Ze vermeerdert zich via broedbollen en zaad. Verwijder in het eerste jaar de uitgebloeide bloemen om te voorkomen dat ze zichzelf uitzaaien. Laat in de volgende jaren wel zaad vormen. Na verloop van tijd vormt zich een dicht tapijt. Het zaad kan ook geoogst en weer gezaaid worden. Laat de blaadjes afsterven. Meer verwilderingstips.
PUSCHKINIA OP DE CATWALK
Ze is goed te combineren met andere kleine voorjaarsbollen zoals Galanthus, Crocus, blauwe druifjes en Erhythronium, maar ook met Helleborus, primula’s, Vinca. Solitair in verwilderde pollen zijn ze ook prachtig in rotstuinen.
CULTIVARS PUSCHKINIA
Puschkinia bilgineri: is een nieuw beschreven soort afkomstig uit Turkije. Ze bloeit net als de scilloides in licht blauw met een donkerblauwe lijn over de blaadjes. Ze werd ontdekt door een amateur-botanicus en beschreven door de Turkse taxonoom Hasan Yildirim.
Puschkinia peshmenii: is een soort uit Turkije (provincie Hakkari) vlakbij de Iraanse grens waar het groeit langs de sneeuwgrens tot 2000 m hoogte. Ze is in 1974 ontdekt door Hasan Peşmen, maar is pas geregistreerd in 2007. Ze heeft groenige, enigszins hangende bloemen die niet zo open lijken als de andere soorten. Ook verschijnen de bloemen pas wanneer de bladeren volledig zijn ontwikkeld.
Puschkinia scilloides: (syn.Puschkinia libanotica) komt oorspronkelijk uit de alpenweiden in het oosten van Turkije, de Kaukasus, Iran en Libanon. Ze heeft een tros 6-12 klokvormige heldere lichtblauwe bloemen met een donkerblauwe lijn langs het midden van elk segment. Ze is wellicht beter bekend als Puschkinia scilloides var. Libanotica. Ze is in 1819 beschreven. De variëteit ‘Aragat’s Gem’ wordt verzameld op de berg Aragats met grotere bloemen die zich goed vermeerderen. De ‘Zangezur’ wordt verzameld in Azerbeidzjan met grote bloemen in een dichte tros. ‘Alba’ is een witte soort.
Onderscheid Scilla, Chionodoxa en Puschkinia
Scilla:
De filamenten (helmdraden) omringen het vruchtbeginsel en spreiden naar buiten, de helmknoppen zijn gescheiden.
De bloemblaadjes zijn gescheiden en groeien van onder het vruchtbeginsel.
Chionodoxa
De filamenten (helmdraden) staan dicht bij elkaar waardoor ze een centrale witte kegel vormen, waardoor de helmknoppen elkaar raken.
De bloemblaadjes zijn aan de basis verbonden en vormen een buis.
Puschkinia
De kroon bestaat uit verbonden helmdraden die een duidelijke bloembuis vormen.
